Franciszek Ksawery Branicki

Franciszek Ksawery Branicki
	; portret pędzla Jánosa Rombauera z 1818 roku
	; Korczak
Rodzina	Braniccy herbu Korczak
Data i miejsce urodzenia	ok. 1730 ; Barwałd Górny
Data i miejsce śmierci	1819 ; Biała Cerkiew
Ojciec	Piotr Branicki
Matka	Melania Teresa Szembek
Żona	Aleksandra Engelhardt
Dzieci	Katarzyna Branicka; Aleksander Branicki ; Władysław Grzegorz Branicki; Zofia Branicka; Elżbieta Branicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Ksawery Branicki herbu Korczak (ur. ok. 1730 w Barwałdzie, zm. 1819 w Białej Cerkwi) – pierwszy generał adiutant królewski w 1764 roku^[1], minister wojny w Straży Praw^[2], generał artylerii litewskiej w latach 1768–1773, hetman polny koronny w 1773–1774, hetman wielki koronny w latach 1774–1793, generał lejtnant wojsk koronnych od 1764, podstoli koronny 1764–1766, generał Imperium Rosyjskiego od 1795, poseł na sejm w 1752 i sejm konwokacyjny (1764)^[3], łowczy koronny w 1766 roku, starosta halicki w latach 1763–1767^[4].

Przeciwnik reform Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 Maja, współtwórca konfederacji targowickiej, w czasie insurekcji kościuszkowskiej uważany za wielkiego zdrajcę i skazany in effigie na karę śmierci.

↑ AGAD, Metryka Koronna, Księgi Sigillat, 30, k. 1.
↑ Józef Wojakowski, Straż Praw, Warszawa 1982, s. 111.
↑ Władysław Konopczyński, „Franciszek Ksawery Branicki”, w: Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936 s. 398.
↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. T. 3 : Ziemie ruskie. Zeszyt 1 : Urzędnicy wojewόdztwa Ruskiego XIV–XVIII wieku (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy / oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 313.